Son Beyaz Ev

Mahallelerin efendisinde,
Sokaklarında koşturup
Arşınlardım son beyaz eve,
Varıncaya kadar
Kalırdım kan ter içinde,
Solgun yüzler konuşmaz,
Bağırırdım avazımca,
Uçurtmalar düşerdi
Ayak uçlarıma.

Koşardım şahmeran tepesine
Uçurtmalarım şahlanırdı,
Çarpışırdık gün boyu
Yorgunların feriştahı
Olurduk soluk soluğa,
Islak toprağa düşen iki vücut
Öylesine yatardık.

Kayan yıldızları topladığımız
Son beyaz evin avlusuna
Çıkagelirdi karanlık,
Kaybolurdun ağıtlarla
Barların kapısında
Çiçekçi kız olurdun,
Aydınlanırdım sokak lambalarında
Mahallelerin efendisinde.

Sefer ÖRÇEN (Cennetin Doğusunda,s.10)