İnsan ve Doğası

Eleştiriler, kıyasıya eleştiriler ardı kesilmeyen! Boğulurmuş gibi hissederiz kendimizi. Dayanma sınırımızı aşınca saldırılar başlar, yerle bir olur her şey, herkes nasibini alır bu patlamalardan. Mutsuzluklarımız artar, düzen bozulur. Şüphesiz ki sonuçta alınan bir hayli ders vardır ama, klasik bir söylemle “eleştirilerin dozunu kaçırmak” la suçlamalara gidilir. İnsanoğlunun doğasında olan bir şeydir yerli yersiz ağzını açmadan yapamaz. Ama, istenilen aranan şey doğru olanı yapmaktır, her ne kadar göreceli de olsa iyi ve normal olandır varılmak istenen. Doğanın işleyişi bir bakıma şiiri yazılmıştır kayıtlarda dağı, taşı, toprağıyla. Düşlerimiz iç içedir senli benli. Ortak yaşamın öğrettikleri, doğayı özümsemek ve onunla barış içinde yaşamaktır. Bu birliktelik, gelişmeye açık bir aydınlığın ilk ışıkları olacaktır sonsuza dek sönmeyecek meşalesiyle. Bilinçli gözlemlere kulak asmadan yapılacak her yanlış, yeri geldiğinde bizi çevremizle birlikte bir yok oluşa götürecektir. Bilimin ışığıyla gerçek yolunu bulan insanlık, kendi içinden çıkardığı hasta ruhlu bireylere kanıp neslini tüketmeye çalışsa da, yaşamın öğrettikleri ve onun doğadan aldığı yaratıcı gücü sayesinde kendisinin efendisi olarak ve kendini sömürtmeden paylaşarak mutlu yaşamın bilgeliğine varacaktır.